هواشناس پیدا کن ! طوفان به پا شده
این دل ز رعد توست زین سان رها شده
دل در هوای یارست باریده ام عزیز
کار از هواشناس به اختر شناس شده
مست نسیم اگر ثمری هست ، با صباست
مست ! این سبوی دل ، به هوای تو وا شده
می وزد باد و می روم سویش
می شوم عاشقِ عاشقِ رویش
می شود گل می شوم بلبل
می سرایم ز عطر دهان گویَش
می وزد طوف و می روم سمتش
مستم از بوی خوب مهنوشش
مِی زده جان و می زند قلبم
از نگاه سر خوش سخنگویش
دم شده روح و بایدش نوشید
چایْ با لعل گلو سوزش ...
از وصف رخت ماه چو خون خوابیده
وز ماهی تو شمس به خود تابیده
لا حول و لا قوة الا بالله
از جمال تو ، نور زمان باریده
ای نور زمان ، غفلت ما حلال کن
این اشک چو خون از دل ما باریده
دست تو و این سیه کویر دل ما
ای ماه همیشه بر دلم تابیده