مستانه

می وزد باد و می روم سویش

می شوم عاشقِ عاشقِ رویش

می شود گل می شوم بلبل

می سرایم ز عطر دهان گویَش

می وزد طوف و می روم سمتش

مستم از بوی خوب مهنوشش

مِی زده جان و می زند قلبم

از نگاه سر خوش سخنگویش

دم شده روح و بایدش نوشید

چایْ با لعل گلو سوزش ...

طوفان غباد

هوا هوای دل است و هوای من اینبار

مبارک این حال ، بادا مبارک باد

ربوده ام ز دلم ، خاک ، گرد و غبار

ز پنجره آمد باز ، سنگ ها با باد

دلم تمام قد ایستاده است در این باد

ز سر گذشته است این آب ، هرچه بادا باد